จู่ๆ คนที่ขับรถอยู่ดีๆ ก็แฉลบจอดลงที่ข้างทางบนถนนที่เขาเพิ่งเลิกงานเลี้ยงอาหารค่ำและกำลังมุ่งหน้ากลับบ้านซะดื้อๆ ซึ่งเมื่อมาถึงตรงนี้มันห่างจากคฤหาสน์หลังใหญ่ของเขาเพียงไม่กี่โค้งมุมรั้วไร่องุ่น ก่อนเจ้าของเสียงทุ้มจะพูดขึ้นมาจนสาวน้อยในชุดราตรีที่นั่งข้างหันมองมาอย่างงุนงง จนระทั่งเห็นเขาเอื้อมมือรูดซีปลง แล้ว 'ไวเคานต์น้อยแต่ดุมาก' ก็ดีดผึง ขึ้นมาเผยโฉม
"เร็วๆ"
โดยไม่ยอมให้เธอรอคำสั่งซ้ำสองเขาก็คว้าแขนบางกระชากร่างเล็กๆ ปลิวติดมา ก่อนอีกหนึ่งมือหนาจะเอื้อมมาตลบชายกระโปรงเธอขึ้น สาวน้อยร้องอุทานวี้ด ตกใจ หัวใจเต้นโครมคราม รีบตะครุบคว้าจะยึดแพนตี้ไร้ตะเข็บแนบเนื้อของตัวเองมือไม้สั่น แต่ไม่ทันคนมือไวกว่า ใจร้อนกว่า ที่กระชากรูดมันเหวี่ยงทิ้ง
"ขึ้นมา!" วินาทีเดียวก็มีคำสั่งดุๆ ตามติดมาอีก
"ตะ .. แต่!" คนโดนสั่งตกใจมาก และรู้ทันทีว่าเขาต้องการอะไร
"เร็วๆ เดี๋ยวใครมาเห็น"
ใช่สิ ! ก็ตรงนี้มันบนถนนนี่ !! …
----------------------------------
ไวเคานต์ ไรอัน เดอ ลา เกเกอร์
รองศาสตราจารย์ดอกเตอร์นายแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรม ผู้สืบเชื้อสายขุนนางมาจากตระกูลเก่า หนุ่มใหญ่ผู้เป็นมหาเศรษฐีเจ้าของโรงพบาลเอกชนครบวงจรที่ค่ารักษาแพงที่สุดกลางหมู่เกาะ 'ธารดาวสกาวแสง'
อะแมนด้า ทิพย์อารีย์ แอนโทเนียส
คุณหนูเชื้อสายโจรสลัดที่เคยร่ำรวยแต่มาตกอับหลังจากบิดาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต และมารดาเองก็ที่ช๊อคกับการสูญเสียประมุขของบ้านอย่างกระทันหันจนต้องเข้ารับการรักษาซึ่งมีค่าใช้จ่ายแพงลิบลิ่ว จนไวเคานต์สุดหล่อเจ้าของโรงพยาบาลที่เป็นทั้งเจ้าหนี้รายใหญ่ เป็นทั้งมิตรสหายของบิดา และเป็นทั้งอดีตศัตรูทางวงศ์ตระกูลรุ่นเก่าต้องยื่นมือเข้ามาช่วย โดยที่เธอต้องกลายเป็น Sugar Baby ให้แก่คุณหมอใหญ่ หนุ่มพ่อม่ายวัยรุ่นลุงคนนี้เท่านั้น!
... และท้ายที่สุดก็ ...
｡.:*･❀ ขอรับประกันความแซบส์..เช่นเคยค่ะ ❀.｡.*･
บทที่ 1 : แม้จะบ้าบอมาก .. แต่ก็นั่นล่ะ!
ค่อนดึก ท่ามกลางอากาศหนาวเย็นในยามค่ำคืน ภายใต้ผืนฟ้าคล้ายดั่งผืนผ้ากำมะหยี่สีเข้มน้ำเงินอมดำเทา แสงดาววามวับสว่างไปพร้อมกับความงามของดวงจันทร์ที่สาดส่องอยู่ที่นั่น ประกายสดใสราวกับว่าภาพเหล่านั้นถูกบรรจงสร้างจากทวยเทพแห่งราตรีที่ตกอยู่ในห้วงอารมณ์ศิลปิน และในความสงบของกำมะหยี่สีเข้ม หมู่ดาวก็ดูราวเป็นกลุ่มนักร้องประสานเสียง แต่ทุกแสงกระจิ๋วหลิวที่กะพริบ ล้วนกำลังบรรเลงบทเพลงในรูปแบบที่ไม่มีที่สิ้นสุด …
ยิ่งมืด จังหวะบทเพลงก็ยิ่งหวาน … และอุ่นซ่าน
"ขึ้นมา"
จู่ๆ คนที่ขับรถอยู่ดีๆ ก็แฉลบจอดลงที่ข้างทางบนถนนที่เขาเพิ่งเลิกงานเลี้ยงอาหารค่ำและกำลังมุ่งหน้ากลับบ้านซะดื้อๆ ซึ่งเมื่อมาถึงตรงนี้มันห่างจากคฤหาสน์หลังใหญ่ของเขาเพียงไม่กี่โค้งมุมรั้วไร่องุ่น ก่อนเจ้าของเสียงทุ้มจะพูดขึ้นมาจนสาวน้อยในชุดราตรีที่นั่งข้างหันมองมาอย่างงุนงง จนกระทั่งเห็นเขาเอื้อมมือรูดซีปลง แล้ว 'ไวสเคาท์น้อยแต่ดุมาก' ก็ดีดผึง ขึ้นมาเผยโฉม
"เร็วๆ"
โดยไม่ยอมให้เธอรอคำสั่งซ้ำสองเขาก็คว้าแขนบางกระชากร่างเล็กๆ ปลิวติดมา ก่อนอีกหนึ่งมือหนาจะเอื้อมมาตลบชายกระโปรงเธอขึ้น สาวน้อยร้องอุทานวี้ด ตกใจ หัวใจเต้นโครมคราม รีบตะครุบคว้าจะยึดแพนตี้แนบเนื้อไร้ตะเข็บของตัวเองไว้มือไม้สั่น แต่ไม่ทันคนมือไวกว่า ใจร้อนกว่า ที่กระชากรูดมันเหวี่ยงทิ้ง
"ขึ้นมา!" วินาทีเดียวก็มีคำสั่งดุๆ ตามติดมาอีก
"ตะ .. แต่!" คนโดนสั่งตกใจมาก และรู้ทันทีว่าเขาต้องการอะไร
"เร็วๆ เดี๋ยวใครมาเห็น"
ใช่สิ ! ก็ตรงนี้มันบนถนนนี่ !! …
เลิ่กลั่กมองซ้ายมองขวา ยังไม่มีแสงไฟจากรถยนต์คันไหนเข้ามาใกล้ .. ทั้งที่จริงๆ ตรงนี้คือถนนส่วนตัวในไร่เขา แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครใช้ถนนเส้นนี้เลย เพราะอย่างน้อยก็ยังเหล่าคนงานในไร่ที่สามารถมาร่วมใช้ถนนเส้นนี้ได้ นี่ยังไม่ดึกมาก จึงอาจเป็นได้ว่าเหล่าคนงานจะยังกลับบ้านไม่หมด หรือใครบางคนอาจจะยังอยากใช้มันสัญจรไปมาในเวลานี้
สุดท้ายก็ตัดสินใจ … แม้จะบ้าบอมาก .. แต่ก็นั่นล่ะ!
ขอ CUT NC ค่ะ!!!
บทที่ 2 : ท่าทางราวลูกกวางน้อยระแวงภัย
ค่ำนั้นหลังจากมื้อค่ำ เธอเพิ่งอาบน้ำสระผมเสร็จ เปิดตู้เตรียมจะหาชุดนอนใส่อยู่พอดี และแล้วเจ้าของร่างสูงใหญ่ก็เปิดประตูห้องที่มันเปิดถึงกันได้กับห้องใหญ่อีกห้อง ก้าวเข้ามา ตอนกินมื้อค่ำด้วยกันไม่เห็นเขาจะบอกว่าคืนนี้เธอต้องรับใช้เขา หญิงสาวงงงันอยู่ในใจ แต่ก็จับมองเขาตาไม่กะพริบ
กุมปมผ้าเช็ดตัวอยู่ ตัวแข็งค้าง ประหม่า กระดากอายมาก แม้จะทำใจให้พร้อมแล้วก็ตามที
เขาเองก็ชะงักมอง ก่อนจะเคลื่อนตัวมาจูงมือเธอให้เดินมาที่เตียง กดไหล่เธอลงนั่ง จากนั้นก็ค่อยๆ ผลักเธอให้ล้มตัวลงนอน มีการลังเล ขัดขืนอยู่นิดหนึ่งก่อน แต่ดูเหมือนเขาเองก็ไม่ยอมให้เธอมีโอกาสเปลี่ยนใจเช่นกัน
จากนั้นก็ … ปลดปมผ้า
แล้วเริ่มที่ … ความอ่อนโยน นุ่มนวลดีน่ะแหละ แต่ต่อจากนั้นน่ะสิ
"ผิวเธอนุ่ม ละมุน ขาวใส เนียนผ่องเป็นยองใยไปทั้งตัว แม้จะหุ่นผอมบางไปสักหน่อย แต่หน้าอกก็เต่งตึง แน่นเชียว ดูสิ เด้งมือมาก" ว่าพลางก็คลึงมือลง ในขณะที่คนใต้ร่างนอนหน้าแดงซ่าน
".. ขะ คือ .. หนู"
ก็ยังนึกไม่ออกหรอกว่าจริงๆ แล้วเธออยากบอกอะไรกับเขา
"ต่อหน้า ในงานสังคม เธอยังคงเรียกฉันว่าคุณลุงเหมือนเดิมได้ แต่สำหรับบนเตียงนี้ เธอต้องเรียกฉันว่า .. นายท่าน เพราะเธอต้องเป็นทาสสาวตัวน้อยหัวอ่อนแสนหวานของฉัน ที่ฉันอยากจะทำอะไร ต้องการอะไร เธอต้องตามใจ และต้องคอยแต่สนองตอบเท่านั้น ไม่ใช่นอนแข็งเป็นตอไม้ เข้าใจไหม"
"หนู .. กลัว" สายตาเธอเหมือนกับกำลังคิดว่าเขาอาจเป็นจอมซาดิสม์ในตำนานโน่นแนะ
เขาถึงว่า ทำไมเธอจึงดูขัดขืนเขาอยู่ในตอนนี้
"เธอก็เห็นนี้ ว่าฉันไม่ได้มีอุปกรณ์อะไรที่น่ากลัว ยกเว้นเจ้านี่"
เขาหลุบตามองดูอาวุธประจำตัวที่ดูเหมือนมันกำลังขยายตัวค่อยๆ อวบใหญ่ขึ้นๆ ที่พอมีใครใต้ร่างมองตามแล้วต้องรีบหลบตาหนี เพราะรู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาว แก้วผ่องแดงซ่านลามถึงลำคอขึ้นมาทันที
ก็นี่ละคือสิ่งที่เธอกำลังกลัว
โธ่ ทำไมเขาไม่เข้าใจ .. และเหมือนเขาเองก็แทบจะหลุดขำความกังวลของคนตัวเล็ก
"น่ะ .. นายท่าน เคยบอกว่า เอ่อ…"
"ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก"
เขาบอกก่อนจะใช้สายตาสำรวจรูปร่างเธออย่างชื่นชม ชอบใจและถูกใจเขาเป็นอย่างยิ่ง
"ผิวเธอสวย สะโพกก็ผายเต็มไม้เต็มมือเชียว สวรรค์ลำเอียงนะ ชีวิตฉันเห็นผู้หญิงมาก็เยอะแยะเหลือเกิน แต่ดูสิ ดูเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่ทวยเทพปั้นสรร ออกแบบเรือนร่างของผู้หญิง สิ่งงามใดๆ ดูเหมือนมันมาอยู่ที่ร่างกายของเธอหมด เหมือนอย่างกับเทพปั้นให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์อย่างท่วมท้น ฉันรู้สึกโชคดีนะรู้ไหม ที่ได้ครอบครองเธอไว้ตอนนี้" ร่ายชมนางรำพันซะยาวเหยียดกันขนาดนี้นี่ เห็นที่เธอคงไม่มีทางรอดแล้วแน่ๆ
สาวน้อยแอบปลงในใจ หน้าแดงแล้วแดงอีกจะจะกลายเป็นลูกตำลึงสุก
เพราะดูเขาสิ เหมือนจะยิ่งชมก็ยิ่งจะทนไม่ไหว! เจ้าโลกของคุณหมอหนุ่มที่เหมือนจะอดทนอดกลั้นจ้องดูเธอด้วยสายร้อนเร่าและวาบหวิวตรงนี้มันดูเกร็งสุดๆ
"ปวดไปหมด" หนนี้เขาบ่นพึมพำกับตนเอง
[โปรดติดตามอ่านนิยายรสแซ่บจัดจ้านนี้กันได้จนจบเรื่องในแบบ ebook 👉 กดที่นี่จ้า 👈]
⋆❀｡นิยายใต้หมอน ที่ใครก็อยากมีไว้อ่านก่อนนอนทุกคืน ⋆˚❀ แมงมุมใต้เตียง | นิยายรสแซ่บ | ERO ROM COM | DUP-Con | โคแก่แต่จน | โคแก่แต่แซ่บ | แด๊ดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อ | เด็กเก็บมารัก | มาเฟียคลั่งรักเมียเด็ก | สนุก หื่น ฮา ไร้ดราม่า ราคาไม่แพง